VPN می تواند برای متصل شدن شبکه های داخلی چندگانه کوچک تر به شبکه های بزرگ در یک مکان عمومی مانند اینترنت بدون اینکه حریم خصوصی به خطر بیفتد  مورد استفاده قرار گیرد. نقطه های مکانی در هر شبکه ی خصوصی داخلی می توانند همه یکسان شوند و تبدیل به مکان شبکه ی بزرگ تر گردند، حتی اگر مکان دو شبکه در قاره های مختلف از هم باشد. از آنجا که ارتباطات امروزه بیشتر در شبکه های عمومی است، پس نیاز به یک رمز گذاری قابل اعتماد دارید تا هیچ هکری واقع در نقطه ی مکانی شما نتواند اطلاعات حساس شما را به سرقت ببرد و داده های شما را وارد شبکه خود کند. بنابرین VPN می تواند برای دسترسی به خدمات شبکه ای گسترده تر به همان شیوه ی شبکه ی خصوصی محلی به کار برده شود. وی پی ان معمولا توسط کارمندان یک شرکت برای دست یابی امن به شبکه داخلی شرکت از خارج از محل اداری مورد استفاده قرار می گیرد که اصطلاحا به آن اتصال با فیلتر شکن از راه دور یا remote-access VPN می گویند. این باعث می شود که کارمندان بتوانند از خانه به سرورهای داخلی و برنامه های کاربردی مورد نیاز برای شغل خود دسترسی داشته باشند. یک شرکت که دارای VPN مخصوص خود باشد ، به این معنی است که تنها یک پورت را به خارج از شرکت می فرستد و این همان پورت VPN است.( پورت مورد استفاده برای OpenVPN ، UDP port 1194 می باشد.) و در این صورت سایر پورت ها بسته می شوند. کاربری که به وسیله ی VPN متصل شود، دسترسی به سیستم ها و برنامه های کاربردی مربوط به پورت آن را خواهد داشت، از جمله مکان شبکه، یعنی کاربر در هر جایی که وارد شد انگار در مکان استقرار شبکه مستقر است. زمانی که یک شرکت با استفاده از یک VPN به کارمندان خود اجازه ی دسترسی به سرورها و برنامه های داخلی خود را می دهد و در این صورت تنها پورت مربوط به VPN ارتباط بین شرکت و دنیای خارج از آن خواهد بود، بنابرین هکرها تنها راهی که برای حمله به شبکه داخلی شرکت در پیش دارند حمله به پورت های سرویس VPN است. بنابرین با گفتن این نکات اجازه بدهید روی انواع حملات به سرویس تمرکز نکنیم، و در همین حد بگوییم که یکی از مهم ترین راه های هکرها این خواهد بود که کاربران پورت VPN را متقاعد کنند که برخی اقدامات را انجام دهند، از جمله این اقدامات کلیک کردن بر روی یک URL ( آدرس ) خاص یا ورود به یک ایمیل خواهد بود. اگر شرکتی می خواهد که از VPN استفاده نکند و در عین حال دوست دارد کاری کند که کارمندان به راحتی به سیستم های داخلی آن دسترسی داشته باشند، مجبور است که یک پورت مناسب در دیوار آتشین یا firewall ایجاد نماید، که با این روش سرویس های خود را در معرض استفاده ی جهان خارج قرار دهد، بنابرین این عرضه می تواند راهی برای حمله های اینترنتی باشد. مهاجمان می توانند طیف آدرس های اینترنتی شبکه ی شرکت را جست و جو کنند، به سرعت به پورت های باز آن دسترسی پیدا کرده و به تمامی سرویس های آن حمله کنند. اگر مهاجم بتواند تنها به یکی از سرویس ها دسترسی پیدا کند حمله موفقیت آمیز بوده و می تواند به کل شبکه ی داخلی متصل شود. بنابرین مهاجم یک سری راه ها برای انتخاب پیش روی خود دارد که به احتمال زیاد به ساده ترین آن روی می آورد و خود را با درگیر شدن با سرویس های بشدت امنیتی به دردسر نمی اندازد. بنابرین، یک شرکت با خرید vpn و استفاده از آن ، می تواند به میزان زیادی امنیت خود را افزایش دهد، زیرا با استفاده از VPN و فیلتر شکن سرویس های غیرضروری به جهان بیرون از شرکت نمایش داده نمی شوند . این موضوع موجب می شود سطوح حمله به حد زیادی کاهش یابد، زیرا مهاجم فقط با دسترسی به یک پورت که آن هم بسیار امنیتی است می تواند به سیستم متصل شود که این نسبت به بقیه خدمات مانند دیوار آتشین احتمال خیلی کمتری دارد.

• تنظیمات openvpn

در اینجا می خواهیم به آموزش بخش تنظیمات اتصال به کلاینت های OpenVPN بپردازیم، که به نظر می رسد برای زمانی که شما بخواهید توسط این vpn متصل شوید مفید است. ما از برنامه ی کلاینت GOpenVPN GUI استفاده می کنیم که بسیار برای اتصال و قطع اتصال به یک شبکه ی OpenVPN بدون نیاز به وارد کردن چیز اضافه ای مفید خواهد بود. از دیگر مزیت های OpenVPN این است که موقعیت اتصال به این فیلتر شکن را به گونه ای فراهم می کند که اگر اتصال شما قطع شود رنگ آن قرمز شده، اگر در حال اتصال باشد زرد و زمانی که اتصال برقرار شد سبز می شود. Command های (سیگنال یا فرمانی که موجب اجراى عمل مشخصی شود، دستور (کامپیوترى )) مربوط به OpenVPN در زمان اتصال به سرورهای آن مانند الگوی زیر است: [plain] # /usr/sbin/openvpn –config /etc/openvpn/client.ovpn –verb 4 [/plain] اساسا ما فقط به دستور پیکربندی نیاز داریم که گزینه های خاص پیکربندی برای اتصال به OpenVPN را برای ما بیاورد. این پیکربندی می تواند فرآیند مرحله ای دستورات لازم برای اتصال را طولانی تر کند و اتوماتیک انجام دهد. سطوح این فرآیند می تواند از ۰ ( برای موارد بدون خروجی) ، ۱ ( موارد پیش فرض) تا ۱۱ باشد.