سرور پایگاه داده یا دیتابیس سرور چیست؟
سرور پایگاه داده یا دیتابیس سرور چیست؟
سروری است که از یک برنامه دیتا بیس استفاده می کند و خدمات پایگاه داده را به سایر برنامه های رایانه ای یا رایانه ها ارائه می دهد ، همانطور که توسط مدل مشتری(کلاینت)-سرور تعریف شده است. سیستم های مدیریت
پایگاه داده (DBMS) که اغلب ارائه می دهند عملکرد سرور پایگاه داده ،
و برخی از سیستم های مدیریت پایگاه داده (مانند MySQL) برای دسترسی به پایگاه داده منحصراً به مدل سرویس دهنده-مشتری متکی هستند (در حالی که برخی دیگر به عنوان SQLite برای استفاده به عنوان یک پایگاه داده تعبیه شده اند).
کاربران یا از طریق “فرانت” که روی رایانه کاربر اجرا می شود – که داده های درخواستی را نمایش می دهد – یا از طریق “بک اند” به یک سرور پایگاه داده دسترسی پیدا می کنند که روی سرور اجرا می شود و وظایفی مانند تجزیه و تحلیل و ذخیره سازی داده ها را مدیریت می کند.
در یک مدل master-slave ، سرورهای اصلی پایگاه داده مکان اصلی و اصلی داده ها هستند ، در حالی که سرویس دهنده های پایگاه داده پشتیبان گیری هماهنگ شده اصلی هستند که به عنوان پروکسی عمل می کند. اکثر برنامه های پایگاه داده به یک زبان جستجو پاسخ می دهند. هر پایگاه داده زبان پرسش خود را می فهمد و هر جستجوی ارسالی را به فرم قابل خواندن توسط سرور تبدیل می کند و آن را برای بازیابی نتایج اجرا می کند.
*
نمونه هایی از برنامه های اختصاصی پایگاه داده شامل Oracle ، DB2 ، Informix و Microsoft SQL Server است. نمونه هایی از برنامه های پایگاه داده نرم افزار رایگان شامل PostgreSQL است.
و تحت مجوز عمومی عمومی GNU شامل Ingres و MySQL است. هر سرور از منطق و ساختار جستجوی خود استفاده می کند. زبان پرس و جو SQL )(Structured Query Language در تمام برنامه های پایگاه داده رابطه ای کم و بیش یکسان است.
برای توضیح ،یک سرور پایگاه داده به سادگی یک سرور است که خدمات مربوط به مشتریان را از طریق برنامه های پایگاه داده حفظ می کند.DB-Engines در رتبه بندی خود بیش از ۳۰۰ DBMS را لیست می کند.
*
مبانی مدل سازی مجموعه های بزرگ داده برای اولین بار توسط چارلز باخمن در سال ۱۹۶۹ ارائه شد. باخمن نمودارهای ساختار داده (DSD) را به عنوان وسیله ای برای نمایش گرافیکی داده ها معرفی کرد. DSD ها ابزاری را برای نشان دادن روابط بین نهادهای مختلف داده فراهم کردند. در سال ۱۹۷۰ ، کد این مفهوم را مطرح کرد که کاربران پایگاه داده باید نسبت به “عملکردهای داخلی” پایگاه داده بی توجه باشند. کد “نمای رابطه ای” داده ها را ارائه داد که بعداً به مدل رابطه ای تبدیل شد که امروزه بیشتر پایگاه های داده از آن استفاده می کنند. در سال ۱۹۷۱ ، گروه گزارش کار پایگاه داده CODASYL (نیروی محرکه توسعه زبان برنامه نویسی COBOL) ابتدا یک “زبان توصیف داده برای توصیف پایگاه داده ، زبان توصیف داده برای توصیف آن قسمت از پایگاه داده شناخته شده برای یک برنامه ، و یک زبان دستکاری داده ها بیشتر تحقیقات و توسعه پایگاه های اطلاعاتی بر روی مدل رابطه ای طی دهه ۱۹۷۰ متمرکز شده است.
در سال ۱۹۷۵ باخمن نشان داد که چگونه مدل رابطه ای و مجموعه ساختار داده ها هنگام ساختن برای هانیول ، شیوه های مشابه و “همخوانی” برای ساختن داده ها بودند. نهاد- مدل رابطه برای اولین بار در شکل فعلی توسط پیتر شن در سال ۱۹۷۶ هنگامی که وی در حال انجام تحقیقات در MIT بود ، ارائه شد. این مدل به متداول ترین مدل برای توصیف پایگاه داده های رابطه ای تبدیل شد.
چن توانست مدلی را پیشنهاد کند که از مدل ناوبری برتر باشد و در “دنیای واقعی” بیشتر از مدل رابطه ای پیشنهاد شده توسط کد استفاده شود.