اصول کار با وی پی ان…
معمولا شبکههای رایانهای به شکل گستردهای در سازمانها و شرکتهای اداری و تجاری مورد استفاده گیرند. اگر یک شرکت از نظر جغرافیایی و در فضای کوچک متمرکز باشد، ارتباطات بین بخشهای مختلف آن را میتوان با یک شبکهٔ محلی برقرار کرد. اما برای یک شرکت بزرگ که دارای فضای گسترده جغرافیایی و شعب مختلف در نقاط مختلف یک کشور یا در نقاط مختلف دنیا است و این بخشها یا شعب نیاز دارند که با هم ارتباطاتِ اطلاعاتیِ امن داشته باشند، بایستی یک شبکهٔ گستردهٔ خصوصی بین نقاط آن ایجاد گردد.
شبکههای اینترانت که فقط محدود به یک سازمان یا یک شرکت میباشند، به دلیل محدودیتهای گسترشی نمیتوانند چندین سازمان یا شرکت را تحت پوشش قرار دهند. شبکههای گسترده نیز که با خطوط استجاری راهاندازی میشوند، در واقع شبکههای گستردهٔ امنی هستند که بین مراکز سازمانها ایجاد شدهاند. پیادهسازی این شبکهها علیرغم درصد پایین بهرهوری، نیاز به هزینه زیادی دارد زیرا این شبکهها به دلیل عدم اشتراک منابع با دیگران، هزینه مواقع عدم استفاده از منابع را نیز بایستی پرداخت کنند. راهحل غلبه بر این مشکلات، راهاندازی یک ویپیان است.
فرستادن حجم زیادی از داده از یک رایانه به رایانه دیگر مثلاً در بههنگامرسانی بانک اطلاعاتی یک مشکل شناختهشده و قدیمی است. انجام این کار از طریق ایمیل به دلیل محدودیت گنجایش سرویسدهندگان ایمیل نشدنی است.

استفاده از FTB هم به سرویسدهنده مربوطه و همچنین ذخیرهسازی موقت روی فضای اینترنت نیاز دارد که قابل اطمینان نیست.
یکی از راه حلها، اتصال مستقیم به کامپیوتر مقصد به کمک مودم است که در اینجا هم علاوه بر مودم، پیکربندی کامپیوتر به عنوان سرویسدهندهٔ
Remote Access Service لازم خواهد بود. از این گذشته، هزینه ارتباط تلفنی راه دور برای مودم هم قابل تأمل است.
اما اگر دو کامپیوتر در دو جای مختلف به اینترنت متصل باشند میتوان از طریق سرویس به اشتراکگذاری فایل در ویندوز به سادگی فایلها را رد و بدل نمود. در این حالت، کاربران میتوانند به دیسک سخت کامپیوترهای دیگر همچون دیسک سخت کامپیوتر خودشان دسترسی داشته باشند. به این ترتیب بسیاری از راههای خرابکاری برای نفوذکنندگان بسته میشود.
شبکههای شخصی مجازی یا ویپیانها برای حل اینگونه مشکلات مناسب هستند. ویپیان به کمک رمزگذاری روی دادهها، درون اینترنت یک شبکه کوچک میسازد و تنها کسانی که آدرسهای لازم و گذر واژه را در اختیار داشته باشد میتوانند به این شبکه وارد شوند.
مدیران شبکهای که بیش از اندازه وسواس داشته و محتاط هستند میتوانند ویپیان را حتی روی شبکه محلی هم پیاده کنند. اگر چه نفوذ کنندگان میتوانند
به کمک برنامههای Packet sniffer جریان دادهها را دنبال کنند اما بدون داشتن کلید رمز نگاری نمیتوانند آنها را بخوانند.

تقریبا در سال ۱۳۹۱ طرح ایجاد
VPN بومی در ایران مطرح شد اما بعد ها مسولان اعلام کردند که این طرح از نظر اقتصادی با شکست مواجه شدهاست.
اگرچه ویپیان(VPN) کاربردهای بسیاری دارد، اما یکی از کاربردهای اصلی ویپیان در ایران استفاده از آن به عنوان فیلتر شکن است. برای دسترسی به ویپیان در ایران میتوان از طریق برخی شرکتهای سرویسدهنده اقدام کرد.
